نقش ترکیب جنسیتی دانش آموزان در شاخه‌های نظری و مهارتی بر نرخ ورود دختران و پسران به دانشگاه‌ها

آموزش نوعی سرمایه‌‌گذاری برای فعالیت اجتماعی و اشتغال نیروی کار محسوب می‌شود. در نظام آموزشی ایران تأمین و پرورش نیروی انسانیِ مورد نیاز جامعه (اعم از زن و مرد) با هدایت دانش‌آموزان به رشته ‌های مهارتی و نظری در دوره‌ی متوسطه صورت می‌پذیرد. هدف این پژوهش؛ تحلیل ترکیبِ جنسیتیِ دانشآموزانِ مدارس متوسطه در شاخه‌‌های نظری و مهارتی و نقش آن در پذیرش دانشجویان دختر و پسر در دانشگاه‌ها است. این پ‍‍ژوهش با تکیه بر نظریه‌های مدیریت منابع انسانی و با استفاده از روش تحقیق توصیفی، از طریق مراجعه به اسناد و اطلاعات موجود در سالنامه‌های آماری وزارت آموزش وپرورش در یک دوره ی ده ساله (برنامه‌های دوم و سوم توسعه، 1384-1375) انجام شده‌‌است. نتایج نشان داد، در تمام سال‌‌های تحصیلیِ مورد مطالعه، نسبت دانش‌آموزان پسر در سال اول متوسطه بیش از دانش‌آموزان دختر بوده، اما در طی این دوره ده ساله نرخ ثبت‌نام دختران در دوره‌ی پیش‌دانشگاهی همواره بیشتر از پسران بوده‌است. هم‌چنین علیرغم افزایش حضور دختران در رشته‌های مهارتی در طی این دوره، پسران از فرصت‌ها و امکانات بیشتری برای ادامه ی تحصیل در رشته‌های مهارتی برخودار بوده‌اند. تنوع بیشترِ رشته‌های مهارتی و وجود مدارس فنیِ بیشتر در سطح کشور برای پسران، از جمله ی این فرصت‌ها بوده‌‌است. دسترسی و حضور بیشتر پسران در رشته‌های مهارتی در مقابل دسترسیِ کمتر دختران به شاخه‌‌های مهارتی و حضور بیشتر آنان در رشته‌های نظری، زمینه‌ساز ایجاد فاصله‌های جنسیتی در دوره‌های پیش‌دانشگاهی و پذیرش بیشتر دختران در دانشگاه‌ها شده‌‌است.